Het was een Zotte Zaterdag om nooit te vergeten. Stralend weer, en grote, bonte en zotte parade van middeleeuwers, veel bezoekers, zotheid alom. Een memorabel gedicht van stadsdichter Jeffrey van Geenen bij de officiële opening, om de kracht van zotheid er bij het publiek in te rammen. Daarna de hele dag kunnen genieten van poëzie, eerst in de Agnietenkapel en daarna her en der in de binnenstad volgens de spelregels van guerillapoëzie. Wat wil een dichtersziel nog meer?
Het was de dag van Jeffrey, zijn laatste formele optreden in zijn hoedanigheid als stadsdichter. Hij was bij elk deel van het programma erbij, als eerste onder zijn gelijken, en hij genoot ervan. Jeffrey, wij zullen je missen! Maar ook de dag van de overige meedoende dichters: Hanneke Leroux, Peter Noordhoek, Marai Ebben, Beatrijs Vaessens, Wanda Micke en Hans Wierenga, nagenoeg allen net als Jeffrey in middeleeuwse kleding gestoken. En niet toevallig overwegend coach of deelnemer bij de Goudse Dichtersschool.
Ons eerste optreden was in de Agnietenkapel. Tot onze verrassing hadden wij die geen 30 minuten tot onze beschikking, maar 20, want er was 10 minuten nodig om bezoekers van het vorige programmaonderdeel de gelegenheid te geven de kapel te verlaten en onze bezoekers naar binnen te krijgen. Dat had ook voordelen, het zette de dichters op scherp en maakte dat iedereen zijn beste en kortste gedichten presenteerden.
Deze focus bleef de rest van de dag erin, bij de guerillapoëzie. Wij traden op aan de Zeugstraat, op de Markt (boom tegenover Livera), bij de Raoul Wallenbergplantsoen en in de Museumtuin. Met korte, gefocuste poëzie, op verhogingen waardoor onze zichtbaarheid groter werd, met stemversterking om beter gehoord te worden, op plekken waar onze aanwezigheid tot een klontering van voorbijgangers leidde. Het was een experiment en het werkte.
Onze dichters kijken met enthousiasme terug naar een geslaagde Zotte Zaterdag en voorruit naar Zotte Zaterdag volgend jaar. Met nog meer aandacht voor gedichten waarvan de zotheid afdruipt. En hopelijk een oplossing voor onze onnavolgbaarheid, waardoor de poëzieminnaars onder het Zotte Zaterdagpubliek ons makkelijk kunnen vinden. Want Zotte Zaterdag is mooi, maar het ware dichtgenot is top!
