Op vrijdag in de sookh van Casablanca
Zwervend van steeg naar steeg
werd mij opeens de weg versperd
door tientallen mannen
knielend in de bocht van zo’n steeg
Hun gebedskleedjes waren klein
Goor als de straat
maar groot genoeg om te knielen
Ongetwijfeld richting Mekka
al stond een hok met kleding in de weg
Ik hield in, ging niet verder
Deed geen schoenen uit,
Knielde niet neer
Maar stond wel tijden stokstil
tegen een muur te reflecteren
Na een laatste Alluh Ahkbar
Loste de groep op als met
vlekverwijderaar
Een man kijkt om
Zoekt mij met z’n ogen
Steekt zijn duim omhoog
Peter Noordhoek