Ontdek de dichter in je ziel!
hier liggen verhalen op straat
hier geboren of elders ontstaan
en hier naartoe gebracht
ontsproten uit liefde angst verlangen
vanzelfsprekendheid
ver weg en hier geland
meer of minder wortel geschoten
verhalen kruisen elkaar en raken
missen ontlopen angstvallig
omarmen
en vinden thuis
in mensen die hier wonen
zo was het is het
zo zal het zijn
en nieuwe verhalen worden geboren
Gouda leeft
Aart Both
Reizigers zijn wij
in deze wereld, geen bewoners
Wij houden even halt
bij de muur waarop dit staat
Erasmus gaat al eeuwen mee
Oh, laat ons ook voortbestaan
in taal en teken, in gelaat en in gebaar
dichters zijn we, en we reizen
door de straten van de stad
er gaat iets aan, een anders kijken
we kijken omhoog
we reizen terug naar jaartallen
die stenen sieren in de gevels
we lezen op de muren regels
we kijken omlaag
we zien wat opkomt uit het asfalt,
tussen klinkers, tussen tegels
uit de diepte van de aarde
we zwerven verder door de straten
zien de deuren en de vensters
zien de flarden van de levens
taferelen vol van waarde
reizigers zijn wij
langs het water, ja het water
dat al zoveel eeuwen stroomt
en na ons verder stromen zal
wij delven, delven, delven goud
wij zoeken, proeven, vinden woorden
die we laten incuberen
spinnen daarmee nieuwe draden
uit wat wij met zorg vergaarden
wij komen dichter bij de stad
wij komen dichter bij elkaar
wij komen dichter bij onszelf
Oh, laat ons ook voortbestaan
in taal en teken, in gelaat en in gebaar
Karen de Boer
Zou ik de stad verlaten, die mij zo diep
geraakt heeft met haar wezen,
die mijn verliezen deelde en mijn vrezen,
mij moederlijk omarmde als ik sliep?
Zou ik de stad verlaten, die mij zo diep
vertrouwd werd in de nachten,
waarin ik pijn met woorden wou verzachten,
haar muren als papier voor wat ik schiep?
Ik ken haar onvolkomenheden;
de ongelijk gelegde klinkers
in de stegen, het ongebreideld zinken
van haar fundament, met water
dat over de kades zwermt, de zotten
op die ene zaterdag, de mortel
die aan oude muren kleeft
als stroopwafelbeslag.
Ik kon de stad niet achterlaten, die mij
omgaf tijdens mijn leven.
Ik rust in Goudse grond en voel het beven
van elke voetstap boven mij.
Roelie Prins
voetwaarts gaan te Gouda, dans in passen, deze dag
leest analoge tijden in linksom draaiende wijzers voor
behoedzaam gespaarde
kunsten. toe, kom, st! soms schittert dichters woord zwart, her
leeft in sierlijk schoonschrift op kalk – witte gevel van hoekhuis
een stem. zo, dra er lichtjes zon op valt.
dit moment ontvangen, stilstaan, delen, daarbij stilstaan.
voor álle tijd te reizen met omzien en uitzien naar elkaar
schrijven. toe, kom, st! hij nam de benenwagen, struikelde, zij riep
“Leo, kom jij ook weer eens naar huis?”, streelde zo hun ziel.
dit moment herhaald, in en om elkaar herkend, geeft ons vrede door
heen alle dagen.
rose rimpelt haar portret mij na. haar vriendin is nog in leven.
in aquamarijn spiegel ik net mij: zou ook zij zo’n zomerse ochtendduik,
Steigerend bij Elfhoeven,
gewoon geweest zijn?
Beatrijs Vaessens