En nog een WordPress site
Gedichten uit de eindbundel ‘Als dichters opstaan’ van de basiscursus 2021-2022 van de Goudse Dichtersschool.
Loop achterstevoren in de menigte
Zachtjes, zonder om te kijken
Laat argus als slakkenogen
Langzaam, nee langzaamst uit
Verwonder de steellengte
Strek nog een millimeter
Toe, verspreid onbeschermd
Laat je heldhaftig omhelzen
Durf je te baden
Als de tussenlucht barst?
Caroline van Amerongen
Het leven is één groot circus
In de piste van het bestaan
ben je jouw eigen spreekstalmeester
Kondig je de clown in jezelf aan
En tem je de leeuw in jouw kooi
Voer je capriolen uit op grote hoogte
Dresseer en galoppeer je
Balanceer je op het koord
Vlieg je soms weg als een kanonskogel
sta je stil als een olifant op zijn sokkel
Zodat je aan het eind van de show,
als de spot op jou wordt gericht,
Je het applaus in ontvangst kan nemen.
Esther Kleijn
Die lange nacht
die bange nacht
strekte de zee
de spieren van
zijn langste arm
en zocht ons op
Hij zocht de zwakke
plekken en vond ze bij
Capelle, deed een
greep naar Gouda
sloeg aan de deuren
van de Havensluis
Nog één handbreed hoger
wij waren overspoeld
maar hij blies de aftocht
week terug, deed alsof
er niets aan de hand was
het niet zo was bedoeld
Vandaag de dag
is het gevaar
slechts een mening
maar gelukkig
bewaren wij
de foto’s nog
Hans Wierenga
De draak duikt dreigend op
Vuurspuwend vleugelzwiepend vlammend monster
Op vier wankele kromme poten
Mijn lief vecht stoer
Als een Don Quichotte
Met reuzenzonnebloemen
De lucht loodgrijs
Het regent duizend kruisraketten
En gisteren nog de lente
De zon gaat onder
In het oosten vandaag
En ver weg in het westen
Ligt het wenkend perspectief
Ik huil duizenden tranen
Boven de verschroeide geblakerde aarde
De draak baart grauwend en grommend soldaten
De tarwe wordt niet meer gezaaid
Door stortbuien gegeseld geveld
Treuren duizenden zonnebloemen
Duister is het lot
Dat wacht in de coulissen
De draak heeft mijn lief de toekomst voorspeld
Ivette Meijerink
zie mij aan met zachte ogen
en kijk dan in mijn jongensziel
ik wil ik wil – niks vervlogen
ik kan alles nog en alles is fijn
morgen zoeken we verder,
– ergens in huis moet het zijn
F. Th. de Hoog
Vingers te klein voor een octaaf
spelen voor moeders oren
zodat zij glimlacht
Hij wíl niet stoppen
moet doorgaan
opnieuw en weer …
Tot zijn gebalde vuistjes
de piano
doen verstommen
De kinderhanden verdwenen
De vuisten gaven hem
zijn vingers terug
Scherend als vogels
over ‘t weiland
klaar om te landen,
stijgen, landen,…
Opnieuw, doorgaan
weer opnieuw en weer …
Toetsen, kruisen,
mollen, notenbalken
zo vertrouwd en voor altijd
vol geheimen
Na jaren en jaren doorgaan
draagt hij de klanken
verborgen in z’n handen
Klanken als botsende wolken,
ijl als bedauwde boterbloemen
Hij wil weg
Verlangt naar zijn vleugel
Veilig in alleenheid
tussen dove muren
Maar hij staat in de coulissen
Wordt al aangekondigd
De pianist buigt, spreidt zijn handen
en haalt uit wit en zwart de meest
kleurrijke klanken naar boven
Marai Ebben
Lied voor Gouda
Klimaat, corona, oorlog,
Gouda zeven vijf nul.
Troubadour, chantez !
Lockdown.
Geen lawaai,
geen vliegtuigen,
geen drukte.
Vrije ruimte.
Troubadour, mon amour, chantez !
Gouda met een kroon,
Маріу́поль 1 in puin,
spagaat.
Troubadour, pleurez !
Ik rol mijn rollen
richting Vroesentuin,
onder mij
het klinkerpad
voert mij
langs oud steenwerk.
Troubadour, chantez !
Sint-Janskerk links,
Naar de hemel reikend,
rechts grachtje ingebed in steen
wijst me de weg,
veenwater, eendenkroos en kikkerdril.
Troubadour, chantez !
Ineens een oase van groen.
Bladeren ritselen,
geluiden klinken,
vogels zingen
georkestreerd
door de wind.
Frisse lucht.
Troubadour, chantez !
De wind danst door het park,
ik ruik zurig parfum.
Rode beuk, laat je takken dansen!
Beweeg je kruin in een cirkel!
Kom tot rust,
fluister in stilte,
schitter anders.
Маріу́поль, Харків, Бу́ча 2.
Verwoesting daar,
vrede hier.
Gouda, mon amour, chantez !
Oliver Kruze-Dougherty
1 Marioepol 2 Marioepol, Charkiv, Boetsja
Op vrijdag in de sookh van Casablanca
Zwervend van steeg naar steeg
werd mij opeens de weg versperd
door tientallen mannen
knielend in de bocht van zo’n steeg
Hun gebedskleedjes waren klein
Goor als de straat
maar groot genoeg om te knielen
Ongetwijfeld richting Mekka
al stond een hok met kleding in de weg
Ik hield in, ging niet verder
Deed geen schoenen uit,
Knielde niet neer
Maar stond wel tijden stokstil
tegen een muur te reflecteren
Na een laatste Alluh Ahkbar
Loste de groep op als met
vlekverwijderaar
Een man kijkt om
Zoekt mij met z’n ogen
Steekt zijn duim omhoog
Peter Noordhoek
In geleid meander ben ik soms een ander
aanschouw ik gezwalk buiten schulp
Hoe het mag krioelen in het stenen midden
het geeuwt, het galmt een chaotisch stukje mens
waanzin op een kluitje of een bedje van braaf
Besjerpte onscherpe telgen
trachten neiging te stillen
Strapatsen van de hippe minkukel
mooi is anders dan het was
Laterale klagers lastig op een lijn
vatbaar voor herhaling
Pummels vaag van fors vertoon
het opgesmukt volume van wankelmoedig
De invasieve exoot bestaat keurig
vermoedelijk vrij verdwaald
Verluchte slampamper
bewoont dit decor te grabbel
Duurzame tas met wegwerppak
koud standvastig deurbeslag
patatje pietlut
koffie en een zichtveld
Sfeer geproefd, pak in bak
mooi meander ik
en maak dat ik thuiskom.
Vincent Heidema